Litla Rauð hefur nú hafið sína hinstu ferð.
Þessa dyggi ferðafélagi hefur verið með mér í að verða 20 ár og farið með mér víða á þessum árum.
Alltaf hef ég glaðst jafn mikið þegar hún hefur skilað sér af færiböndum flugvalla.
Aldrei hefur hún týnst eða verið sein.
Ég man á fyrstu ferðum okkar Litlu Rauðar, þegar hún var ein af fáum rauðum töskum á færiböndunum.
Það má segja að hún hafi verið dálítið á undan sinni samtíð, því fyrir svona 10 árum fóru margar ferðatöskur að vera rauðar þannig að erfiðara varð að finna Litlu Rauð.
Þegar ég “fjárfesti” í Litlu Rauð, var ég á ferðalagi á Ítalíu með móður minni, sem ég man að reyndi mikið að fá mig til að kaupa frekar ódýrari tösku en Litlu Rauð.
Hún sagði mér að svona töskur dyggðu skammt, þannig að það væri alveg eins gott fyrir mig að kaupa bara ódýra tösku sem ég gæti notað bara í nokkrar ferðir og keypt svo nýja þegar þar að kæmi.
Móðir mín ferðast líka frekar mikið og það eru ófáar ferðatöskurnar sem hún hefur þurft að kaupa sökum brotinna hjóla á ferðum sínum.
En alltaf dugði Litla Rauð.
Hún hefur farið í flestar heimsálfur – átti bara Ástralíu eftir.
Hver veit hvað orðið hefði, hefði hún bara reynt að tóra nokkur ár í viðbót?
Það er mjög viðeigandi að hún skuli enda ferðalag sitt aftur á Ítalíu.
Nánar tiltekið í Róm. Á Ítalíu kynntumst við og á Ítalíu kveðjumst við.
Banameinið var brotinn rennilás. Það er dálítið síðan hann byrjaði að bila og einhvern veginn varð þetta bara verra og verra þar til loks nú fyrir nokkrum dögum við sáum fram á að ekkert yrði við þessu gert.
Þess ber að geta að margar töskur hafa bæst í fjölskylduna á þessum árum.
Minnisstæðust er mér taska sem átti að vera svo sterk, að hún átti gjörsamlega að þola ALLT.
Sú var víst gerð úr sérstöku efni sem er einnig notað í flugvélar.
Ég taldi að það hlyti að duga eitthvað, en 2 -3 ferðum síðar var sérstaka “flugvélaplastið” brotið og taskan orðin ónothæf.
Nú hefur ný taska tekið við hlutverki Litlu Rauðar.
Hún hefur ekki enn fengið nafn, en hún er appelsínugul.
Hún er aðeins stærri en Litla Rauð, þannig að ein hugmyndin var sú að setja bara Litlu Rauð ofan í hana þannig að við þyrftum ekki að kveðjast alveg strax:)
Hún er af sömu gerð og Litla Rauð – Samsonite – og ég hlakka mikið til að eiga ánægjuleg ferðalög með henni. Ég mun samt alltaf sakna Litlu Rauðar, míns dygga ferðafélaga.
Sigurveig 
Frábær saga, ég nærri táraðist. Djísús. Knúsaðu hana frá mér. Hélt að þetta væri minningargrein um hross og mikið skelfing varð ég ánægð með að þetta var um tösku.
LikeLike
Hahaha…já….sem betur fer er þetta bara taska…en samt…. Hef aldrei átt hross, en gæti ímyndað mér að það væri erfitt líka!!:) Þetta var meira en taska einhvern veginn….æ…nú byrja ég að tárast líka ( aftur!! ). Hún var sko knúsuð og kvödd. Var að spá í að fara með hana til Páfans og biðja hann að blessa hana og nýja arftaka hennar, en við fórum að skoða Péturskirkjuna í fyrradag þannig að það er pínu vesen að fara að standa þar í röð aftur….. Ætli Páfinn geti kannski komið á hótelið hjá okkur? Það er spurning….hmm….
LikeLike
Töskuviðgerðir í Ármúlanum geta örugglega bjargað lífi hennar.
LikeLike
Ég velti þessu fyrir mér….En það var bara eitthvað svo mikið vesen að fara með hana alla leið heim til að láta laga hana!:) Kári stakk uppá því að við fengjum okkur snæri til að binda hana einhvern veginn saman…en… Ég held bara að hennar tími hafi verið kominn. Hún hefur greinilega viljað enda ferðalagið á Ítalíu…..
LikeLike
Ég á bláa svona tösku sem keypt var fyrir nokkra hundraðkalla í Rúmfatalagernum fyrir tíu árum eða svo. Hún hefur þegar lifað tvær rauðar töskur í fjölskyldunni, þótt henni hafi verið þrælað út í mun fleiri ferðalögum en þeim. Og ég hef bara einu sinni þurft að gera við hana, þegar annað handfangið rifnaði af til hálfs, eftir fruntalega meðferð flugvallarstarfsmanna.
Niðurstaðan hlýtur að vera þessi: Ef þú kaupir rauða tösku á hún að vera dýr. Ef þér finnst í lagi að vera með bláa skaltu bara kaupa ódýra.
LikeLike
Algjörlega;) Held að það sé málið – rauðar töskur eiga að vera dýrari…haha…. Þessi sem ég keypti úr “flugvélaplastinu” var frekar dýr. Keypti hana heima. Ekki dugði hún samt lengi… Þær eiga sem sé að vera rauðar, en ekki úr flugvélaplasti.
LikeLike
Hef aldrei áður tárast yfir örlögum ferðatösku …
LikeLike
Hélt út frá fyrirsögninni að þetta hefði verið hryssa og tilvísun í gamla vísu. Frásögnin er falleg engu að síður. En vísa Páls Ólafssonar er svona:
Eg hef selt hann yngra Rauð,
er því sjaldan glaður.
Svon’er að vanta veraldarauð
og vera drykkjumaður.
Að þú skulir lýsa tilfinningum til ferðatösku með svipuðum hætti, segir okkur hversu langt frá raunveruleikanum við erum ÖLL komin. En sem sagt: fallegur prósi. Takk.
LikeLike
Þessar töskur kalla á skemmtilegar pælingar. Hér er ég með tösku sem ég hef ekki einu sinni gefið gaum, bara notað og hent inn í geymslu. Þegar ég hafði lesið þessa “minningargrein” fór ég og skoði mína. Svört eins og sál skrattans og alveg að fara á límingunum.
LikeLike