Útkoman er þessi – hráefnin eru fá og einföld og ekki ólíklegt að þau séu til í ísskápnum=óþarfi að fara út í búð;)

 

Eins mikið af hvítlauk á pönnu og hver og einn telur sig þurfa – sirka heill hvítlaukur skorinn í sneiðar á þessum bæ – slatti af góðri ólífuolíu og ögn af sjávarsalti.

 

Börkur af tveim sítrónum og safinn af einni.

Slökkva á pönnunni og setja afganginn af hráefnunum saman við….

Væn klípa af smjöri.

Hálft búnt söxuð steinselja.

Auka sletta af ólívuolíu.

Engin nákvæm hlutföll – hálft eða heilt búnt? Einn eða tveir hvítlaukar?

Það sem er til í ísskápnum og hver og einn vill.

Galdurinn er hins vegar að ná hvítlauknum dálítið dökkum en ekki brenndum.

Það gefur góðan keim og eins að hafa sítrónuna ekki of fínt rifna.

Eða það finnst mér;) Og góð ólífuolía – ekki eitthvað sull.

Pastað á pönnuna (soðið auðvitað!)

Slatti af rifnum parmesan og meira ef vill…

Hræra…setja á diska og kalla “matur”!

Verði ykkur að góðu!:)