Allt byrjaði þetta á kartöflunum.

Þeim var fleygt í fat, smávegis af vatni bætt við (100 ml eða svo), sletta af ólífuolíu, væn handfyllu af ferskri salvíu, smjör og nóg af því, ögn af sjávarsalti….og inn í sjóðheitan ofninn – 220-250 gráður.

Hrært í fatinu ef fólk man ( einu sinni eða tvisvar – allavega kíkt til að athuga hvort allt sé ekki “undir kontrol” í ofninum) en annars er ekkert mikið verið að skipta sér af þeim. Þær geta vel dundað sér sjálfar án mikils eftirlits.

Það er líka nóg annað að stússa meðan þær verða tilbúnar og salvían stökk.

Ég nota salvíu mikið og finnst hún vanmetin kryddjurt.

Pasta með smjörsteiktri salvíu er með því einfaldara sem hægt er að gera. Salvía og kartöflur – frábært par. Salvía og svínakjöt. Ekki spurning….salvía, svínakjöt og kartöflur…uh…já!

Ef þið leitið eftir orðinu “salvía” hér neðar á síðunnu – þá finnið þið margar margar uppskriftir….

Fjórar fagrar svínakótilettur….

Megnið af fitunni skorið burt – smekksatriði vissulega hversu mikið….

Og marineringin – einföld og góð – hlutföllin voru nokkurn veginn svona.

Börkur og safi af 2 stórum appelsínum – leyfði “kjötinu” af appelsínunum að fljóta með,þannig að það voru appelsínubitar í sósunni sem gaf góða áferð.

2 msk þurrkað rósmarín

2 msk þurrkað timían

2 tsk hvítlaukssalt

3 msk hunang

2 msk hvítvínsedik

Nýmalaður hvítur pipar og ögn af sjávarsalti

Leyfði þeim að hvíla sig í sirka klukkutíma á borðinu til að kynnast appelsínunum og kryddunum aðeins betur – það gaf kartöflunum líka tækifæri á að verða tilbúnar. Steikingin sjálf hófst svo þegar kartöflurnar voru farnar að kalla á mig úr ofninum.

 

Vænn slatti af smjöri á pönnuna og hitað vel undir. Mesta marineringin hrist af kótilettunum og hveitinu vel klesst á þær á alla kanta – ekki of miklu þó.

Snúið við eftir 3-4 mínútur og meira smjöri bætt á pönnuna

Hitinn lækkaður aðeins, marineringunni skellt á pönnuna og lokið sett á.

Leyft að dóla sér þannig í sirka 10-12 mínútur.

Þá ættu þær að vera eldaðar í gegn og alveg passlegar. Svínakótilettur geta verið vandmeðfarnar. Þær þurfa að steikjast í gegn en þó ekki það lengi að þær verði þurrar.

Ef þú átt ekki pönnu með loki, þá mæli ég eindregið með því að þú verðir þér úti um slíka. Hér á heimilinu dugar ein panna í flest og lok er algjör nauðsyn.

Hinn kosturinn er auðvitað að skella þeim í fat eftir steikingu, hella marineringunni yfir, setja í ofninn og ausa yfir við og við yfir. Tímafrekara og meira uppvask.

Þegar kótiletturnar hafa verið dæmdar tilbúnar og potað í þær á alla kanta – eru þær tilbúnar.

Kjöthitamælar eru fyrir amatöra og við notum ekki slíkt hér – einungis augun og tilfinninguna. Beittur hnífur í þykkasta hlutann og tekin staða mála gerir alveg sama gagn.

Þá er komið að sósunni.

Kótiletturnar teknar af og breytt yfir þær rétt á meðan sósan verður til. Þeim leyft að “hvíla sig” eftir allt pönnupuðið…

200-250 ml af rjóma bætt á pönnuna,  suðan látin koma upp og þá er sósan klár.

Og kartöflurnar líka…

Og ekkert eftir nema kalla “matur”!

Verði ykkur að góðu:)