Smá tiltekt í myndasafninu á þessum haustdegi í maí.
Kemur aldrei sumar?
Þessi er búin að vera leiðinni í smátíma. Lúða. Og andafita. Nú saman. Hægt og rólega…varlega…
Andafitu nota ég oft í eldhúsinu – ásamt ólífuolíu og smjöri.
Fer eftir því hverju ég er að sækjast eftir í það og það skiptið.
Andafita gefur ákveðna dýpt, þetta auka “eitthvað” sem erfitt er að útskýra og þolir þar að auki háan hita mjög vel.
En líka lágan hita.
Og í þetta sinn smeyg hún svo fallega saman við lúðuna að það lá við að tár lækju niður kinnar mínar af gleði. Það er kannski pínu ýkt!
En góð var hún….bráðnaði alveg í munni og laukurinn gaf líka enn aðra vídd. Sjáið þið stundum bragð sem liti? Nei – förum ekki þangað! Haha!
Það þarf ekki alltaf sterkustu kryddin til að gefa bragðbestu útkomuna – alls ekki. Og útkoman getur orðið litrík jafnvel þótt lúðan sé skjannahvít. Allavega!
Kartöflur með andafitu í ofni klikka aldrei. Gætu jafnvel verið einar og sér í matinn.
Í þetta sinn prófaði ég að hægelda lúðu í andafitu og vá….mæli með því;)
Ég held að þetta þarfnist lítilla útskýringa – lúða, laukur, kartöflur, andafita og lime eða sítróna ef vill. Jú. Sjávarsalt.
Það var allt og sumt í þetta sinn. Og þolinmæði. Tími. Ekkert stress….
Laukurinn á pönnuna fyrst – lengi lengi – leyfum honum að mauksjóða í andafitunni í 10-20 mínútur, tökum hann af pönnunni og skellum lúðunni á og lokinu á pönnuna. Ekki snúa eða hræra eða nokkuð annað en bíða rólega eftir að lúðan sé tilbúin.
Kartöflurnar – auðvitað fyrst inn í ofn og það heitan – 220-250 gráður. Andafita, vatn, sjávarsalt og kartöflur.
Alls ekki hærri hiti en þetta – ef þið eruð ekki með gas, þá bara lægsti hiti mögulegur. Ég er hrifin af gasi, en stundum þætti mér ágætt ef ein hellan væri rafmagns. Auðveldara að stýra hitanum þegar eitthvað á að malla hægt og rólega. En ekkert vandamál svo sem – bara fylgjast með og lækka ef þarf.
Sigurveig 